Nasionale Melktertdag

Nasionale Melktertdag

Vandag is dit Nasionale Melktertdag.  Ja, dis reg: Nasionale Melktertdag.

Ek glo ons is die enigste land ter wêreld wat ‘n tert so vereer. Dit kan mos net ‘n land met ‘n baie ernstige siening van die lekker dinge in die lewe wees wat aan iets soos ‘n dag vir die Melktert kan dink; of aan ‘n Nasionale Braaidag met al sy variasies.

Ons is ernstig oor die dinge wat by ons lippe verbyglip binnetoe.  (Soms sou dit beter swwe as ons so waak oor di twat deur die lippe uitgaan)  Kyk maar net na al die kosprogramme.  Dis Masterchef, Kêrels wat kook, Come dine with me, South Africa (en ander plekke), Kokkedoor, noem maar op.  DieTV-base sal nie met hierdie programme aanhou as die kykerstal nie groot genoeg is nie.

Ek vind geen fout daarmee nie.  Ons is immers geskape met die vermoë om te kan PROE.  Ons het hier plaaslik selfs ‘n fees ter ere van eetgoed: Die PROE Mosselbaai fees. Wys jou net.

Vele kerke, skole en  welsynsorganisasies is ook op hierdie manier pannekoek vir pannekoek, koesister vir koesister gebou. Eetgoed lê ons voorwaar na aan die hart.  Ons liefde vir lekker eet hou ook ‘n klomp mediese praktisyns aan die werk en aan die lewe. Om van die farmaseutiese maatskappye nie te praat nie.

Van babatyd af word ons getroos, beloon, kalmeer met ietsie lekkers in die mond.  Ooms bly selfs wakker in die kerk met klein pienk lekkertjies. “Ouderlingspilletjies”het ons dit destyds genoem. Ek wonder of mens steeds ouderlingspilletjies kry.

Ek dwaal af.  Die enigste ooreenkoms tussen ouderlingspilletjies en melktert, is dat Kenani (ACVV Mosselbaai) se melktert vandag pienk is.  Pienk omdat ons ook graag ‘n bydrae tot die bewusmaking van borskanker wil maak.

Dit bring my by ‘n ander eienskap van ons geliefde volkie.  Ons versuip die swaarkry behoorlik met lekkerkry – gee ons net ‘n halwe kans. As ons dit nie op ‘n sosiale manier kan saamdoen nie, maak ons grappe oor die ellende in en om ons.

So is daar meer as genoeg “donker” grappe wat ons help oorleef met  Eskom se beurtkrag.

Selfs oor siektes word daar grappe uitgedink.

Ons rasse-ding wat maar net nie wil gaan lê nie, kry dieselfde behandeling. Hier werk dit net nie, want dit is asof hierdie kwessie net al hoe nader aan die nerf en al hoe kwesbaarder word.  Ek kan nie verstaan waarom dit nou juis so ‘n sensitiewe saak moet wees nie.  Ons is tog almal op die een of ander manier anders as almal om ons – selfs ons naaste familielede toon die een of ander eienskap wat eie aan hom/haar is, maar ons hou almal van eet.

Daar is ook grappe oor vloede, aardbewings, verspoelings, verloorwedstryde, politieke leiers en politieke “wanna-be’s”. Ouderdom en verwante probleme loop ook onder die gelykmaker, die grap, deur.

Nadat die Rhodesiërs lank lank gelede, voor Zimbabwe, na ons land uitgewyk het, is hulle “when-we’s” genoem omdat hulle so teruggehunker het na hul land van melk en heuning. ‘n Tipiese voorbeeld sou wees dat so ‘n inkommer sou sê: “When we were in Rhodesia ……”

Terug by melktert.  Melktert het saam met die slawe uit Maleisië van destyds voet aan wal gesit. Ons het dit as volksbesit totaal oorgeneem.

Selfs in melktert is daar variasies.  Jy kry die melktert waarvan die kors eers gebak word, en die vulsel dan in die gebakte kors geskep word. (Skoonma se resep).  Dan is daar diegene wat die kors en die vulsel saam bak. My ma se resep is so, want dan word die eierwit ook gaar.  Nog ‘n variasie is waar die kors met beskuitjies en botter gemaak word. En dan vir die kitsresep der kitsresepte: die een waar die kors met beskuitjies en botter gemaak word, en die vulsel hoofsaaklik kondensmelk bevat.  Amper vergeet ek: my skoonsus se melktert kry bietjie klapper ook in. En daar is nog die korslose melktert ook.  Almal is melktert, almal is lekker, almal maak vet, almal kry kaneel oor, en almal word vandag vereer.

Geniet teetyd met ‘n lekker stuk melktert – sommer net om die lewe en die dag te vier.  Overgezet synde: Viva, Melktert! Melktert, Viva!